Korzyści kliniczne techniki no-touch w pomostowaniu aortalno-wieńcowym potwierdzone po 3 latach
Bezdotykowa technika pozyskiwania żyły znacząco zmniejsza ryzyko niewydolności przeszczepu do trzech lat po operacji pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG) w porównaniu z tradycyjnym sposobem pozyskiwania żyły — wynika z badania przeprowadzonego w Chinach, opublikowanego dziś przez The BMJ.
Technika ta przekłada się również na istotne korzyści kliniczne dla pacjentów, takie jak niższe wskaźniki zawałów serca oraz mniejsze zapotrzebowanie na ponowną rewaskularyzację (czyli zabieg mający na celu przywrócenie przepływu krwi przez zamknięte naczynia).
Pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG) to procedura chirurgiczna mająca na celu poprawę przepływu krwi i zaopatrzenia serca w tlen u pacjentów z chorobą wieńcową. Polega na wszczepieniu zdrowego naczynia krwionośnego pobranego z innej części ciała (zwykle żyły odpiszczelowej z podudzia) do tętnicy wieńcowej.
Konwencjonalna metoda pozyskiwania żyły polega na usunięciu naczynia wraz z otaczającą je tkanką, co wiąże się z wysokim ryzykiem okluzji przeszczepu (czyli jego zablokowania lub zwężenia, co ogranicza przepływ krwi).
Z kolei technika bezdotykowa, w której żyła pobierana jest razem z „poduszką” otaczającej tkanki, wykazała znacznie niższy wskaźnik okluzji po 3 i 12 miesiącach od zabiegu w badaniu PATENCY. Dotychczas nie było jednak jasne, czy efekt ten utrzymuje się długoterminowo.
Aby wypełnić tę lukę w wiedzy, naukowcy przeprowadzili trzyletnią obserwację uczestników badania PATENCY, porównując długofalowe wyniki techniki bezdotykowej z metodą tradycyjną.
Wyniki oparto na analizie danych 2655 pacjentów (średni wiek 61 lat, 22% kobiet) poddanych CABG w siedmiu ośrodkach kardiochirurgicznych w Chinach, którzy zostali losowo przydzieleni do grupy z techniką bezdotykową (1337 osób) lub konwencjonalną (1318 osób).
Po trzech latach wskaźnik okluzji przeszczepu był istotnie niższy w grupie bezdotykowej niż w grupie tradycyjnej (5,7% vs 9%).
Kilka innych wskaźników — takich jak częstość niezakończonych zgonem zawałów serca, ponowne rewaskularyzacje, nawracająca dławica piersiowa oraz ponowne hospitalizacje z przyczyn sercowych — również było istotnie niższych w grupie bezdotykowej (odpowiednio 1,2% vs 2,7%, 1,1% vs 2,2%, 6,2% vs 8,4% oraz 7,1% vs 10,2%), co potwierdza potencjalne korzyści kliniczne tej techniki.
Nie zaobserwowano istotnych różnic w zakresie przyczyn zgonów ani w występowaniu dużych zdarzeń sercowo-naczyniowych i mózgowo-naczyniowych.
Badacze przyznają, że badanie ma swoje ograniczenia — wyniki mogą być wynikiem przypadkowej zmienności, a populacja badana obejmowała stosunkowo młodych pacjentów w Chinach, co ogranicza możliwość uogólnienia rezultatów na inne populacje i grupy wiekowe.
Podkreślają jednak, że wyniki pozostawały spójne w analizach dodatkowych i mają istotne znaczenie dla praktyki klinicznej i opracowywania wytycznych.
W podsumowaniu autorzy stwierdzają: „Badanie to dostarcza solidnych dowodów wspierających stosowanie techniki bezdotykowej w celu zmniejszenia ryzyka okluzji przeszczepu żylnego — kluczowego czynnika wpływającego na długoterminowy sukces zabiegu CABG. Zaobserwowany spadek okluzji żył przekłada się na realne korzyści kliniczne, w tym rzadsze występowanie niezakończonych zgonem zawałów serca i konieczności ponownej rewaskularyzacji.”
W komentarzu redakcyjnym prof. Hui Jiang, kardiochirurg z Szpitala Shengjing przy Chińskim Uniwersytecie Medycznym, pisze: „To badanie dostarcza istotnych danych na temat trwałości i wyników klinicznych techniki bezdotykowej.”
Pomimo pewnych ograniczeń i potrzeby dalszego monitorowania klinicznego, podkreśla on, że „wyniki te mogą pomóc w kształtowaniu przyszłych strategii chirurgicznych i aktualizacji wytycznych klinicznych.”
Źródło: The BMJ
