Badanie opublikowane w Journal of Heart and Lung Transplantation jest pierwszym tego typu, obejmującym wszystkie przeszczepy serca u dzieci przeprowadzone w krajach nordyckich w ramach współpracy Scandiatransplant. Naukowcy analizowali zarówno przeżywalność w okresie oczekiwania na przeszczep, jak i po transplantacji.
Jak podkreśla dr Oscar van der Have z Uniwersytetu w Lund, badanie miało na celu nie tylko zebranie wyników w obrębie regionu, ale także porównanie ich z dużymi ośrodkami międzynarodowymi, gdzie liczba transplantacji dziecięcych jest znacznie większa. Wcześniejsze opracowanie z 2009 roku obejmowało jedynie 20 lat doświadczeń w Szwecji, natomiast obecne badanie podsumowuje aż 38 lat i dotyczy całego regionu nordyckiego, podzielonego na trzy okresy: 1986–1998, 1999–2011 oraz 2012–2023.
Najbardziej widocznym wynikiem jest znacząca redukcja śmiertelności dzieci oczekujących na nowe serce – z 22,8% w pierwszym okresie do 6,8% w ostatnim, mimo że czas oczekiwania na organ wydłużył się z 38 do 63 dni. Autorzy badania podkreślają, że poprawa ta jest możliwa dzięki rozwojowi technologii wspomagania krążenia, takich jak ECMO czy pompy mechaniczne Berlin Heart.
Ważnym elementem jest również wcześniejsze kwalifikowanie dzieci do listy oczekujących. Dzięki temu pacjenci, mimo dłuższego oczekiwania, znajdują się w lepszej kondycji klinicznej w momencie transplantacji.
Choć wyniki w zakresie przeżywalności na liście oczekujących są coraz lepsze, długoterminowe przeżycie po transplantacji nie poprawia się w takim tempie. Związane jest to z koniecznością przewlekłego stosowania leczenia immunosupresyjnego, które zwiększa ryzyko odrzutów, zakażeń i nowotworów. Badacze zwracają uwagę na potrzebę dalszego doskonalenia diagnostyki i leczenia powikłań.
Szczególnie wymagającą grupą są dzieci z wadami serca typu pojedyncza komora, u których często rozwija się niewydolność wątroby i trudne decyzje dotyczące tego, czy transplantować wyłącznie serce, czy także wątrobę.
Problemem pozostaje również dostępność organów dla najmłodszych pacjentów, gdzie śmiertelność w okresie oczekiwania jest nadal najwyższa. Niewielka liczba dawców w tej grupie wiekowej wymaga dalszych działań – od rozwoju technologii pomp wspomagających po zwiększanie świadomości społecznej na temat możliwości dawstwa narządów.
Scandiatransplant to współpraca koordynująca przeszczepy narządów w Danii, Finlandii, Norwegii, Szwecji, a także w Islandii i Estonii. Obecne badanie nie obejmuje jednak dzieci z Islandii i Estonii, które były przeszczepiane w Helsinkach i Göteborgu.
Źródło: Journal of Heart and Lung Transplantation, Pediatric heart transplantation within the Scandiatransplant region—a multinational observational study spanning 38 years
DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.healun.2025.05.020
Badanie opublikowane w Journal of Heart and Lung Transplantation jest pierwszym tego typu, obejmującym wszystkie przeszczepy serca u dzieci przeprowadzone w krajach nordyckich w ramach współpracy Scandiatransplant. Naukowcy analizowali zarówno przeżywalność w okresie oczekiwania na przeszczep, jak i po transplantacji.
Jak podkreśla dr Oscar van der Have z Uniwersytetu w Lund, badanie miało na celu nie tylko zebranie wyników w obrębie regionu, ale także porównanie ich z dużymi ośrodkami międzynarodowymi, gdzie liczba transplantacji dziecięcych jest znacznie większa. Wcześniejsze opracowanie z 2009 roku obejmowało jedynie 20 lat doświadczeń w Szwecji, natomiast obecne badanie podsumowuje aż 38 lat i dotyczy całego regionu nordyckiego, podzielonego na trzy okresy: 1986–1998, 1999–2011 oraz 2012–2023.
Najbardziej widocznym wynikiem jest znacząca redukcja śmiertelności dzieci oczekujących na nowe serce – z 22,8% w pierwszym okresie do 6,8% w ostatnim, mimo że czas oczekiwania na organ wydłużył się z 38 do 63 dni. Autorzy badania podkreślają, że poprawa ta jest możliwa dzięki rozwojowi technologii wspomagania krążenia, takich jak ECMO czy pompy mechaniczne Berlin Heart.
Ważnym elementem jest również wcześniejsze kwalifikowanie dzieci do listy oczekujących. Dzięki temu pacjenci, mimo dłuższego oczekiwania, znajdują się w lepszej kondycji klinicznej w momencie transplantacji.
Choć wyniki w zakresie przeżywalności na liście oczekujących są coraz lepsze, długoterminowe przeżycie po transplantacji nie poprawia się w takim tempie. Związane jest to z koniecznością przewlekłego stosowania leczenia immunosupresyjnego, które zwiększa ryzyko odrzutów, zakażeń i nowotworów. Badacze zwracają uwagę na potrzebę dalszego doskonalenia diagnostyki i leczenia powikłań.
Szczególnie wymagającą grupą są dzieci z wadami serca typu pojedyncza komora, u których często rozwija się niewydolność wątroby i trudne decyzje dotyczące tego, czy transplantować wyłącznie serce, czy także wątrobę.
Problemem pozostaje również dostępność organów dla najmłodszych pacjentów, gdzie śmiertelność w okresie oczekiwania jest nadal najwyższa. Niewielka liczba dawców w tej grupie wiekowej wymaga dalszych działań – od rozwoju technologii pomp wspomagających po zwiększanie świadomości społecznej na temat możliwości dawstwa narządów.
Scandiatransplant to współpraca koordynująca przeszczepy narządów w Danii, Finlandii, Norwegii, Szwecji, a także w Islandii i Estonii. Obecne badanie nie obejmuje jednak dzieci z Islandii i Estonii, które były przeszczepiane w Helsinkach i Göteborgu.
Źródło: Journal of Heart and Lung Transplantation, Pediatric heart transplantation within the Scandiatransplant region—a multinational observational study spanning 38 years
DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.healun.2025.05.020
